Prema istraživanju, želja za hranom jača je kod djece nego kod adolescenata i odraslih, ali i ona su sposobna da je kontrolišu, objavljeno je u časopisu "Psychological Science".

Da bi saznali kako se želja za hranom i njena regulacija mijenjaju tokom života, američki psiholozi ispitali su doživljaj hrane 105 zdravih ispitanika starih od 6 do 23 godine.  

Ispitanicima su snimanjem magnetnom rezonancom ispitali aktivnost mozga tokom posmatranja fotografija “nezdrave”, ali primamljive hrane.  

Tokom posmatranja nekih fotografija ispitanici su pokušavali da zamisle da je hrana ispred njih i da osjećaju njen miris i ukus, poslije čega su trebali da ocijene svoju želju za tom hranom.  

Na taj način su istraživači procijenili tipične reakcije na primamljivu hranu.  

Takođe, za neke druge fotografije ispitanici su trebali da zamisle da je ta hrana daleko od njih i da se koncentrišu na njen izgled, oblik i boju, što je istraživačima omogućilo da odrede u kojoj mjeri mogu da regulišu svoju želju za primamljivom hranom.  

Rezultati su pokazali da su sve uzrasne grupe imale u prosjeku 16 posto manju želju za hranom kada su koristile kognitivnu tehniku zamišljanja vizuelnih karakteristika hrane.  

Međutim, djeca su ipak imala jaču želju za hranom nego adolescenti i odrasli, čak i kada su koristila kognitivnu strategiju.  

Štaviše, mozak djece s visokim indeksom tjelesne mase (BMI) pokazao je nižu prefrontalnu aktivnost tokom korištenja strategije za regulaciju želje za hranom nego mozak djece s nižim BMI.  

Zato su istraživači pretpostavili da se područja mozga uključena u regulaciju želje za hranom razlikuju kod djece zavisno od tjelesne mase.