Najveće masovno izumiranje u historiji Zemlje dogodilo se prije 252 miliona godina, tvrde naučnici. Ono je označilo kraj perma i početak doba trijasa. Otprilike tri četvrtine cjelokupnog života na kopnu i blizu 95 posto života u okeanu nestalo je za samo nekoliko hiljada godina.

Vulkanska aktivnost u današnjem Sibiru i ispuštanje velikih količina metana iz morskog dna već su dugo glavni “krivci” kada se raspravlja o potencijalnim pokretačima izumiranja perma-trijasa. Ali tačan uzrok i redoslijed događaja koji su doveli do masovnog izumiranja i dalje su kontroverzni.

Кoristeći najnovije analitičke metode i detaljne proračune, naučnici iz GEOMAR Helmholc Centra za istraživanje okeana u Kielu, u saradnji sa Potsdamskim istraživačkim centrom za geonauku GFZ, uspjeli su da izvedu detaljnu rekonstrukciju geohemijskih procesa koji su doveli do ove biotičke krize bez presedana.

Za svoja istraživanja tim je koristio uzorke iz prethodno zanemarene ekološke arhive – fosilne školjke brachiopoda.

“To su organizmi slični školjkama koji postoje na Zemlji više od 500 miliona godina. Za našu analizu koristili smo dobro očuvane fosile brahiopoda iz južnih Alpa. Ove školjke su živjele na dnu Tetiskog okeana prije 252 miliona godina i ‘upamtile su’ ekološke prilike neposredno prije i na početku izumiranja”, rekla je Hana Jurikova, vodeći autor studije.

Mjereći različite izotope elementa bora u fosilizovanim školjkama, tim je uspio da uđe u trag promjenama pH vrijednosti u okeanu prije 252 miliona godina. Budući da je pH morske vode usko povezan sa koncentracijom ugljen-monoksida u atmosferi, i njegova rekonstrukcija je također postala moguća. Za analizu, tim je koristio izotope visoke preciznosti u kompaniji GEOMAR, kao i mikroanalizu visoke rezolucije na savremenom spektrometru masenih jona velike geometrije na GFZ-u.

“Ovom metodom ne samo da možemo da rekonstruišemo evoluciju koncentracije CO2 u atmosferi, već i da je jasno pratimo do vulkanske aktivnosti. Rastvaranje metanskih hidrata, koje je predloženo kao dodatni potencijalni uzrok izumiranja, malo je vjerovatno na osnovu naših podataka”, objašnjava Markus Gutiar, koautor studije u koji radi u kompaniji GEOMAR.

Кao sljedeći korak, tim je svoje podatke iz studija bora i dodatnih izotopa ugljenika ubacio u računarski gehemijski model koji je simulirao procese tog vremena na Zemlji. Rezultati su pokazali da je zagrijavanje i zakiseljavanje okeana, povezano sa ogromnim ispuštanjem vulkanskog CO2 u atmosferu, bilo kobno i da je na samom početku izumiranja dovelo do nestajanja većine morskih organizama, prenosi National Geographic.

Međutim, emisija CO2 imala je dalje posljedice; sa porastom globalnih temperatura izazvanim efektom staklene bašte, porastao je i uticaj hemijskih reakcija na kopnu. Tokom hiljada godina, sve je više hranljivih sastojaka stizalo do okeana rijekama i obalama. Rezultat je bio veliko trošenje kiseonika i promjena kompletnih ciklusa elemenata.

“Ovaj domino efekat doveo je do kolapsa međusobno povezanih životnih ciklusa i procesa na kraju je doveo do zapaženih katastrofalnih razmjera masovnog izumiranja na granici perma i trijasa”, kaže Jurikova.

Studija je sprovedena u okviru projekta ITN BASE-LiNE Earth, koji finansira EU, a koji je prvi put sistematski proučavao brahiopode, pomoću novih analitičkih metoda.

“Bez ovih novih metoda bilo bi teško rekonstruisati ekološke procese prije više od 250 miliona godina sa istom količinom detalja koje smo dobili sada. Pored toga, nove metode mogu se primijeniti i na druge naučne oblasti “, zaključuje koautor studije Anton Ajzenhauer.

Program N1 televizije možete pratiti UŽIVO na ovom linku kao i putem aplikacija za Android|iPhone/iPad