"This is for my country, for Bosnia”, u prevodu “Ovo je za moju zemlju, za Bosnu”, čuvena je rečenica koju je na današnji dan prije tačno 20 godina izgovorio bosanskohercegovački režiser Danis Tanović, nakon što mu je uručen "Oscar" za njegov debitantski dugometražni film “Ničija zemlja” ("No man’s land").

Malo šta je Bosance i Hercegovce tako obradovalo još od potpisivanja Dejtonskog sporazuma kao ta Danisova rečenica, koju je 24. marta 2002. izgovorio pred prepunim “Kodak Theatreom” (današnji “Dolby Theatre”) u Los Angelesu, visoko podignuvši zlatni kipić koji su mu prethodno uručili holivudski ljubimci Sharon Stone i John Travolta.

“Ničija zemlja” te večeri proglašena je najboljim filmskim ostvarenjem u kategoriji van engleskog govornog područja, a u konkurenciji su bili “Amelie” (Francuska), “Elling” (Norveška), “Lagaan” (India), “Son of the Bride” (Argentina).

Iako je film “Amelie” pobrao simpatije brojnih filmskih kritičara te prikazivan kao favorit u ovoj kategoriji, nagrada Američke filmske akademije i najprestižnija svjetska filmska nagrada ipak je otišla u ruke Danisu Tanoviću, koji je napisao i scenario za ovaj film.

– Sumoran i mračno duhovit –

Osim “Oscara”, film “Ničija zemlja” dobio je mnoštvo drugih značajna priznanja, među kojima “Zlatni globus” za najbolji strani film, nagradu Kanskog filmskog festivala za najbolji originalni scenarij, kao i nagradu Evropske filmske akademije 2001. za najbolji scenarij.

Radnja filma smještena je u Bosni i Hercegovini 1993, u vrijeme najtežih sukoba i opsade glavnog grada Sarajeva, a prati dvojicu vojnika, srpskog vojnika Ninu (Rene Bitorajac) i pripadnika Armije BiH Čikija (Branko Đurić Đuro), koji se nalaze se na “ničijoj zemlji”, dok treći vojnik Cera (Filip Šovagović), također pripadnik Armije BiH, leži na bombi koja će eksplodirati ako se pomakne. U priču se uključuje pripadnik UNPROFOR-a, a o cijelom slučaju ubrzo saznaju novinarske ekipe, te cijeli slučaj poprima dramatične razmjere.

Rotten Tomatoes, američka web-stranica za pregled kritika iz oblasti filma i televizije, objavila je tada da je 93 posto kritičara dalo filmu rejting “Certified Fresh”, na osnovu 98 recenzija s prosječnom ocjenom od 7,8/10, s komentarom sajta koji navodi: “Sumoran i mračno duhovit, film ‘Ničija zemlja’ slikovito ilustrira svu besmislenost rata.”

Zanimljivo je da je osvajanje “Oscara” pomoglo da se film distribuira i u manje zemlje, kao što su Portugal, Singapur, Malezija i Tajvan. Zarada na kino-blagajnama bila je zadovoljavajuća iako je konkurencija bila jaka.

Film je imao dobru zaradu u Sloveniji i Srbiji, kao i u Bosni i Hercegovini. Izuzetak je bila Hrvatska, gdje je zarada iznosila samo 16.000 dolara, iako su dvojica glavnih glumaca u filmu hrvatski državljani.

Nakon što je visoko podigao zlatni kipić u Los Angelesu, Danis Tanović je isto to učinio desetak dana kasnije ispred Narodnog pozorišta u Sarajevu, gdje su ga dočekale hiljade Bosanaca i Hercegovaca.

– Bravo, Danise –

“Bravo, Danise”, bila je poruka istaknuta na zgradi Narodnog pozorišta.

“Dobar dan, Sarajevo, dobar dan dragi moji Bosanci. Muški dio publike ima pozdrav od Sharon Stone, a ženski od Travolte. Neću vam držati nikakav govor, jer ih ne znam držati. Ponovit ću samo ono što sam rekao prije desetak dana u Los Angelesu: Ovo je Bosnu, ovo je za vas!”, kazao je Tanović u kratkom obraćanju nakon čega se ispred Pozorišta prolomio gromoglasan aplauz.

Nakon uspjeha i brojnih nagrada s “Ničijom zemljom”, Danis Tanović nagrađen i sa dva “Srebrena medvjeda” na Berlinaleu 2013. godine za film “Epizoda u životu berača željeza” i to za najbolji film i za najboljeg glumca, te Nagradom ekumenskog žirija.

Snimio je još i “Pakao”, “Triage”, “Cirkus Columbia”, “Tigrovi”, “Prtljag”, “Epizoda u životu berača željeza”, “Smrt u Sarajevu”, “Postcard Killings” i “Deset u pola”.

Skoro dvije decenije nakon “Ničije zemlje”, Bosna i Hercegovina je prošle godine bila “na korak” do drugog “Oscara” u historiji.

Naime, u uži krug od pet filmova ušao je film “Quo vadis, Aida?”, autorice Jasmile Žbanić, koji tematizira genocid u Srebrenici. Film je prije dodjele “Oscara” osvojio niz prestižnih međunarodnih nagrada, a bh. kao i šira publika nadala se još jednom “Oscaru”. Na razočarenje mnogih, to se nije dogodilo. No, bh. kinematografija je još jednom pokazala da ima snage i autorskog potencijala da stane “rame uz rame” i sa mnogo moćnijim državama kad je riječ o filmskoj industriji.