Iz Saveza logoraša u Bosni i Hercegovini danas je saopšteno da čvrsto stoje na spoznaji da bez svjetskog upoznavanja, širenja i priznavanja istine, a pogotovo od strane odgovornih za učinjene zločine, nema i ne može biti istinskog pomirenja i stabilnog života u BiH, tako da ultimativna borba i istrajavanje na istini nemaju alternativu.

“Danas, 26. maja 2021. godine, navršava se punih 29 godina od formiranja jednog od najpoznatijih, najzloglasnijih i najmasovnijih logora na prijedorskoj regiji, logora Trnopolje, čije je formiranje bilo uvod u strašne zločine koji su potom počinjeni nad građanima prijedorske regije nesrpske nacionalnosti, prvenstveno u logorima Keraterm i Omarska te na Korićanskim stijenama, ali i protjerivanje cjelokupnog nesrpskog stanovništva prijedorske regije”, navodi se u saopštenju.

Najmasovniji logor

Podsjećaju da je logor Trnopolje poznat po “slikama sa žice” preživjelog logoraša-svjedoka Fikreta Alića, ali i po činjenici da je kroz ovaj logor, prema MKSJ u Hagu, prošlo oko 23.000 logoraša, Bošnjaka i Hrvata, po čemu je najmasovniji logor za civile od Drugog svjetskog rata.

O logoru Trnopolje svjetska javnost je saznala 5. augusta 1992. godine kada je ITN-televizija prikazala snimke logoraša iza bodljikave žice. U jednom od izvještaja Ujedinjenih nacija, o logoru Trnopolje stoji: “U logoru Trnopolje nisu rijetka ubistva i mučenja. Uznemiravanja i maltretiranje su bila pravila, a ne izuzetak. Od teških zločina izvršenih nad zatočenicima, najčešća su silovanja. Ova zlodjela su se najčešće vršila noću. Noćni terori zbog eventualnog odvođenja na silovanje ili drugih vrsta zlostavljanja su nanijeli ozbiljne duševne patnje, čak i na one zatvorenike koji su nakratko boravili u logoru. Mnogi zatočenici se nikada više nisu vratili nakon što su udaljeni iz logora. Ostali bivši logoraši tvrde da je bilo trenutaka kada im je naređeno da vrše zakopavanje nesrba, koji su ubijeni, u poljima i livadama oko logora.”

Iz Saveza logoraša u BiH navode da je nekoliko stotina logoraša iz ovog i drugih prijedorskih logora svoj život okončalo strijeljanjima od strane interventnog voda policije Prijedora, na Korićanskim stijenama, na Vlašiću, gdje su rijetki pojedinci preživjeli skokom u ambis Korićanskih stijena, netom prije strijeljanja ili padom nakon ranjavanja.

Spomen-obilježja

“Svijest i karakter onih koji su simpatizeri i podrška ovakvih nedjela, jasno su ponovo pokazani skorašnjim izjavama i akcijama od strane susjednih država, koje i dan-danas ne prihvataju očigledne dokaze, činjenice i fakte ustanovljene od strane najviših svjetskih sudskih institucija ikada u historiji, ali to njima nije bitno i nije relevantno, nego istrajavaju u trovanju naroda i zatmanjivanju očigledne istine”, stoji u saopštenju.

Naglašavaju da je nedopustivo mali broj lica, tek nekoliko desetina njih, osuđeno za sistemski zločin nad građanima prijedorske regije u periodu 1992-1995., iza kojeg je stajala kompletna struktura kako lokalnih vlasti tako i nelegalnih i nelegitimnih srpskih vlasti na tlu BiH, a što je rezultiralo sa preko 50.000 protjeranih (kompletno nesrpsko stanovništvo), na stotine silovanih, te 3.176 ubijenih, od čega 102 djece.

“Još je poraznija činjenica da lokalne vlasti u Prijedoru, svih ovih godina, bezobrazno ignoriraju i čak otvoreno opstruiraju nastojanja udruženja prijedorskih žrtava i porodica ubijenih za izgradnjom spomen-obilježja u znak sjećanja na njihove najmilije”, saopštili su iz Saveza logoraša u BiH.