Kao i većina italijanskih kompanija koje se danas bave proizvodnjom automobila i Maserati je rođen kao mala porodična firma nastala iz čiste strasti prema četvorotočkašima i brzoj vožnji.
Braća Maserati – Alfieri, Bindo, Carlo, Eltore, Ernesto i Mario, koja su udruženim snagama stvorila ovu, danas svjetski poznatu kompaniju, su svaki na svoj način, imali neke veze sa automobilima i automobilskim trkama, piše portal Lako do kola.
Maserati je osnovan 1. decembra 1914. godine u Bolonji i odmah se orjentisao na proizvodnju trkačkih automobila. Međutim, sve je išlo veoma sporo jer nije postojala neka ozbiljnija produkcija što se tiče broja jedinica.
Naime, trojica od braće Maserati su, istovremeno, bila uključena i u proizvodnju trkačkih mašina za poznatu firmu Diatto, ali, s obzirom da je 1926. godine proizvodnja zaustavljena, u tom trenutku su riješili da se ozbiljnije pozabave proizvodnjom sopstvenih modela, što se, dugoročno gledano, pokazalo kao pravi potez.
Agregati koji su ugrađivani u Maseratijeve modele su brzo povećavali svoju snagu, pa se vremenom došlo od 4, preko 6 i 8, do čak 16 cilindara (u stvari radilo se od dve grupacije od po 8 cilindara, montiranih paralelno).
N1 pratite putem aplikacija za Android | iPhone/iPad i društvenih mreža Twitter | Facebook.
Smrt jednog od braće udarac za kompaniju
Veliki udarac za kompaniju je bila smrt Alfierija Maseratija 1932. godine, ali su braća stegla zube i nastavila ka zajedničkom cilju – produkciji najkvalitetnijih trkačkih automobila tog vremena.
Samo pet godina kasnije, tokom 1937. godine, braća Maserati kolektivno prodaju svoje akcije Adolfo Orsiju, ali ostaju vjerni kompaniji i nastavljaju sa radom za nju.
Najvažnija promjena koju je uveo Adolfo Orsi je promena lokacije proizvodnih pogona. Naime, Orsi je kompaniju preselio iz Bolonje u Modenu, gdje se ona i danas nalazi.
Uspjesi modela iz Maseratijevih pogona
Model sa oznakom Maserati 8CTF je svoj debi imao na Tripoli Grand Prix-u 1938. godine i pokazao se veoma dobro. To je navelo zaposlene u Maseratiju da naprave još tri identična automobila za sljedeću trkačku sezonu.
Automobil sa nadimkom Boyle Special odnosi 1939. godine ubjedljivu pobjedu na Indianapolis 500 trci, a to mu uspjeva i naredne 1940. godine.
Automobil je dobio gore pomenuti nadimak u čast sponzora iz SAD-a koji mu je omogućio da učestvuje u trci koja je u to vrijeme važila za jednu od najbržih i značajnijih u Sjevernoj Americi.
Model Maserati 8CTF je pokretao agregat od 8 cilindara, a pojavio se prvi put početkom 1938. godine kao odlična zamisao Ernesta Maseratija.
Porodica Orsi je prepoznala veliki potencijal modela pa je pružila značajnu finansijsku podršku u realizaciji ovog projekta koji je, zahvaljujući tome, napredovao veoma brzo. Kuriozitet je da je u automobil ugrađen motor od čak 365 konjskih snaga.
Ovaj moćni agregat, u kombinaciji sa impresivnom aerodinamikom i pouzdanošću, omogućio je čuvenom automobilu dvije pobjede van evropskog kontinenta 1939. i 1940. godine, a vjerovatno bi došlo i do treće da u sred trke nije utvrđeno da bolid ima neispravan točak.
Maserati 8CTF je u posjeti Indijanapolisu ponovo bio tokom 1946. i 1947. godine kada je završio kao treći, odnosno četvrti u konačnom plasmanu. U takmičenju je učestvovao još 1949. godine, ali tu trku nije uspio da završi.
3.0 litarski Testa Fissa motor napravljen za učešće u ovom Grand-Prixu je po brzini mogao da parira moćnim agregatima Mercedesa, Auto Uniona i Alfa Romea, ali je pouzdanost bila ono što ga je stavljalo u drugi plan u odnosu na gore pomenute proizvođače.
Drugi svjetski rat usporava razvoj
I pored ogromnih uspjeha modela 8CTF, Drugi svjetski rat prekida sve napore ekipe iz Modene i značajno usporava razvoj kompanije.
Međutim, i tokom ratnih godina, kompanija nastavlja da radi, a Benito Musolini pred porodice Orsi i Maserati dolazi sa zahtjevom da konstruišu V16 automobil, tzv. Town car, lično za njega koji bi bio brži od Porschea izrađenog za Hitlera. Na žalost, ova zamisao nije uspjela.
Kraj Drugog svjetskog rata donosi novo vrijeme za Maserati.
Trkački automobili
Fabrika iz Modene ponovo ulazi u ono što najbolje zna da radi – pravljenje odličnih trkačkih automobila. Tada se pojavljuje model A6. A sljedeći korak je bio formiranje Racing tima kako bi se ozbiljnije konkurisalo Ferrariju i Alfa Romeu.
Međutim, da bi se u tome uspjelo, u Maseratiju su shvatili da su im za takav poduhvat potrebni novi motori i šasije.
Na krilima svega toga stvoren je skoro nepobijedivi tim i, vjerovatno, jedan od najuspješnijih Maseratijevih automobila svih vremena – A6GCM.
Godina 1957. je zlatom upisana u historiju ove kompanije. Naime, to je godina u kojoj je Maseratijev tim na čelu sa Huan Miguel Fanđom osvojio svjetsko prvenstvo.
Međutim, ovaj veliki uspjeh prati i jedna teška nesreća – 12. maja 1957. godine Ferrarijev vozač Alfonso de Portago i njegov suvozač Edmund Nelson tragično su izgubili život vozeći prvu dionicu trke između mjesta Cerlongo i Guidizzolo, na svega sedamdesetak kilometara od Breše.
To je bilo posljednje samostalno učešće tima u automobilskim trkama jer je vodstvo firme, zbog nesreće koja se desila, riješilo da Maserati više ne učestvuje u takmičenjima.
Orijentacija i na gradske modele
Ipak, kompanija nastavlja da proizvodi trkačke automobile, ali se polako orijentiše i na gradske četvorotočkaše. Prvi model iz ovog segmenta je bio Maserati 3500, napravljen na šasiji modela 5000.
Tokom šezdesetih godina kompanija izbacuje nekoliko novih modela. Vignale se pojavljuje 1962, zatim Mistral Coupe 1963, Spider 1964. i, kao vrhunac, Ghibli Coupe 1967. godine.
Iako je kompanija mogla da se pohvali vrhunskim modelima, već 1968. godine je došlo vrijeme za promjenu vlasnika. Ovaj put Maserati dolazi u ruke francuskog Citroena.
Preuzimanje od strane Francuza se pokazalo kao izuzetno dobar potez za obje kompanije. Citroen je, na ovaj način, došao do odlične tehnologije za izradu agregata, dok je Maserati dobio vrhunsku tehnologiju hidraulike od francuske kompanije.
U saradnji sa Citroenom se, tokom sedamdesetih, pojavljuju dva nova modela – Merak i Khamsin.
Kada je, sredinom sedamdesetih, došlo do naftne krize, Citroen je bankrotirao. Maserati je, kao dio Peugeot-Citroen PSA grupacije, i sam povučen na dole. Samo zahvaljujući pomoći italijanske vlade, kompanija je uspjela da preživi.
Novi život Maseratiju je 1975. godine udahnuo bivši reli vozač Alessandro De Tomaso koji je do tada upravljao Benelli grupacijom.
Povratak stare slave
Međutim, tek 1993. godine, zahvaljujući FIAT-u, Maserati uspjeva da povrati staru slavu. Maserati postaje dio FIAT grupacije, a kompanija iz Torina u svog ekskluzivca iz Modene usmjerava značajne investicije.
Već 1999. godine se pojavljuje model Maserati 3200 GT, kupe sa dvoje vrata i 3.2-litarskim turbo motorom L klase.
Transmisija je, ovaj put, kreirana u Ferrariju koji je imao 50 posto vlasništva u Maseratiju (uprkos činjenici da je i Ferrari u tom trenutku bio vlasništvo FIAT-a). Tada je i odlučeno da Maserati postane luksuzni brend Ferrarija.
Tokom 2005. godine FIAT u potpunosti otkupljuje akcije Maseratija koje su bile u vlasništvu Ferrarija, nakon što je proizvođač iz Modene uložio ogroman novac u potpuno novi proizvodni pogon, za koji se može reći da i danas, nakon 11 godina od otvaranja, predstavlja jednu od tehnološki najnaprednijih fabrika na svijetu.
Danas se Maserati može pohvaliti konstantnim rastom prodaje na tržištu SAD-a, ali i eksperimentisanjem sa plugin hibridnim motorima koji će, po nekim najavama, početi da se ugrađuju u modele ove kompanije već tokom 2017. godine.
Pored toga, treba naglasiti da kompanija iz Modene tržište osvaja modelima Quattroporte, Ghibli, GranTurismo, GranCabrio, a da se tokom 2016. godine očekuje i serijska proizvodnja SUV-a Levante kao i kupea Alfieri, koji je ime dobio u čast Alfieri Maseratija(1887-1932) – jednog od braće koja su, sada već davne 1914. godine, osnovala ovu čuvenu kompaniju.
Autor teksta: Rajko Martinović
