Četiri vijeka stara knjiga o botanici mogla bi da sadrži jedini poznati Shakespearov portret načinjen za života, tvrdi jedan britanski stručnjak. Kako prenosi BBC, botaničar i historičar Mark Griffiths uspio je da identifikuje britanskog barda u jednoj od ilustracija knjige iz XVI vijeka.
“Ovako je Shakespeare izgledao, nacrtan za života, kada je bio u punoj snazi”, kazao je Griffiths, čije je otkriće objavljeno u magazinu Country Life.
Prema riječima urednika časopisa, Marka Hedgesa, riječ je o “književnom otkriću vijeka”. On je naveo da je to “jedini poznati, vjerodostojni portret najvećeg svjetskog prisca svog vremena”. Gravura prikazuje Williama Shakespearea u 33. godini, u vrijeme kada je tek napisao “San ljetnje noći” i pripremao se da započne “Hamleta”, objasnio je Hedges.
“Bio je zgodan, poput neke današnje filmske zvijezde”, prokomentarisao je on.
Ovo nije prvi put da neko tvrdi da je otkrio “prvi pravi” Shakespeareov portret. Godine 2009, Shakespeareova fondacija izložila je sliku iz 1610, poznatu kao Kobe portret, u Shakespeareovom rodnom gradu Stratfordu na Avonu, tvrdeći da je to autentičan bardov portret mada su pojedini stručnjaci isticali da to ne može biti slavni dramaturg.
Griffiths je ispričao da je do otkrića ilustracije došao dok je istraživao biografiju engleskog herbaliste Johna Gerarda (1545-1612), autora Opšte historije biljaka. Ova knjiga od 1.484 strana, objavljena 1598, opisana je kao najopsežnije djelo o biljkama, koje je ikada izdato u Engleskoj. Griffiths je rekao da je sačuvano svega 10 kopija prvog izdanja knjige, koja na početku sadrži ilustraciju Williama Rogersa.
On je naveo da se gravira sastoji od četiri figure, za koje se pretpostavljalo da su imaginarne, ali da je on uspio da pomoću “šifri” sakrivenih u dekorativnim elementima, poput heraldskih motiva, otkrije njihov “pravi identitet”.
Riječ je o samom autoru knjige Johnu Gerardu, holandskom botaničaru Rembertu Dodunsu i lordu Bargliju, šefu trezora kraljice Elizabete prve. Četvrta figura drži cvijet kockavice i klip kukuruza, biljke koje, prema Griffithsu, ukazuju na Shakespeareovu poemu “Venera i Adonis” i komad “Tit Andronik”.
Ispod ovog bradatog lika, ovjenčanim lovorovim vijencem, bio je jedan od dovitljivih rebusa, kakve je elizabetanska aristokratija voljela da koristi, čijim je dešifrovanjem potvrđen Shakespeareov identitet.
