Ivan de la Pena Lopez je penzionisani španski fudbaler, koji je 20 godina karijere proveo igrajući na poziciji centralnog veznog igrača.
Zbog svog jedinstvenog – nepromjenjivog imidža, glatko obrijane glave i brade, zaradio je nadimak Mali Buda i Ćelo.
Fudbalom se počeo baviti krajem osamdesetih godina, kada je upisao školu fudbala Racing Santandera, budući da mu je to grad i mjesto rođenja – da bi prva Barcelona 1991. godine primijetila njegov talenat i dovela ga u svoju proslavljenu akademiju.
Čudno, nakon 10 godina u Barci B i prvom timu – Ivan de la Pena je karijeru završio igrajući za rivalski Espanyol, uz periodu od 2002. do 2011. godine.
De la Pena je proveo dvije godine u Barcelona B timu – a 1995. godine, kada ga je u A tim regrutovao Johan Cruyff. U prvom meču proiv Valladolida – De la Pena je pogodio, a tada se već predviđalo da će biti legitimni nasljednik Pepa Guardiole.
U prvoj sezoni postigao je sedam golova, ali trajno povjerenje trenera nije zavrijedio. Drugu šansu dobio je kod Bobbyja Robsona 1996. godine, kada je u timu igrao u tandemu sa Ronaldom. Bio je istaknuti član tima koji je 1997. godine osvojio Kup Kralja, UEFA Kup i Superkup Evrope – a El Pais ga je proglasio najboljim mladim igračem Španije i 1996. i 1997. godine.
Dolaskom Louisa van Gaala – De la Pena je prodan Laziju, za koji je za četiri sezone skupio samo 15 nastupa, a bio je posuđivan Marseilleu i Barceloni. Ipak, kao igrač Lazija osvojio je Kup UEFA i Superkup Italije u sezonama 1998. i 1999.
2002. godine ga kupuje Espanyol, za koji je De la Pena igrao svoj najbolji fudbal, pomogavši timu da bude pet u sezoni, samim tim i nastupe u Evropi. Tu je igrao u tandemu sa Raulom tamudom, a dok je egzistirao taj tandem – Espanyol je bio na vrhuncu snage i redovan učesnik Kupa UEFA.
Nakon što je 2007. produžio ugovor sa timom – krenule su povrede. Ipak, oporavio se i nastavio igrati fudbal – a servirao je osvetu Barceloni tako što je 2009. postigao dva gola svom bivšem klubu, uprkos tome što je Barca bila prva, a Espanyol posljednji.
Te godine je De la Pena pomogao timu da se domogne 10 mjesta. Te godine, nakon šokantne smrti kapitena Daniela Jarquea, De la Pena je postao kapiten Espanyola – tačno onda kada su povrede počele da uzimaju maha.
22. maja 2011. godine nakon duela sa Sevillom podvukao je crtu na svoju karijeru i prestao profesionalno da se bavi fudbalom. On je bio član u U21 reprezentacije Španije koja je osvojila Evropsko prvenstvo i Olimpijske igre.
Tu su mu saigrači bile rokenrole poput Gaizke Mendiete, Fernanda Morientesa i Raula. Za A tim Furije debitovao je 2005. godine, sa 28 godina i devet mjeseci protiv San Marina.
Odigrao je samo pet mečeva za A reprezentaciju u tim kvalifikacijama za Svjetsko prvenstvo, bez postignutog gola. Nakon što je završio fudbalsku karijeru, Ivana de la Penu je Luis Enrique imenovao za asistenta na klupi Rome.
Malo nakon toga – De la Pena je otišao sa pozicije zbog porodičnih problema.
La Liga, Kup Kralja (2), Superkup Španije, Kup pobjednika Kupova, Superkup Everope, Superkup Italije, U21 EURO i Don Balonove dvije nagrade za najboljeg mladog igrača Španije su njegove nagrade koje je osvojio tokom 18 godina igranja fudbala, od čega je njih 13 igrao u rodnoj Španiji.
Nakon odlaska iz Rome – gubi mu se svaki trag. On je bio igrač čiji su pasovi i centaršutevi imali oči. Lični problemi – tačnije glava, kako kažu eksperti su ono zbog čega nikada nije postao superstar.
A koliko je takvih.
