Kolumbijskim i meksičkim kartelima kokain donosi 150.000 posto profita - to je najprofitabilniji biznis na planeti, otkriva istraživačka knjiga Joana Grila, koja se bavi unutrašnjom strukturom mafije.
U Južnoj Americi bjesni rat Meksikanaca i Kolumbijaca za primat u distribuciji kokaina, a krvavi obračuni su sve češći.
PROČITAJTE JOŠ
Grilo otkriva da se meksički narkobiznis počeo razvijati na zapadnoj obali u Sinaloi, gdje su kineski useljenici počeli da uzgajaju opijumski mak i marihuanu.
Međutim, Meksikanci su im ubrzo preoteli taj “biznis” i počeli da ga razvijaju zbog sve veće potražnje na narko tržištu SAD.
Iako su Kolumbijci glavni proizvođači kokaina, Meksikanci su brutalnom vojnom taktikom, efikasnom organizacijom transporta i razvojem jake prodajne mreže u centralnoj Americi i SAD uspjeli da razviju distribuciju.
Cilj Meksikanaca jeste da kontrolišu globalno tržište i da oni određuju Kolumbijcima šta i kako da se radi sa kokainom.
Grilo otkriva da kolumbijski seljak za “koku” sa jednog hektara dobije 80 dolara. Plantaže su pod kontrolom Kolumbijaca, ali Meksikanci pokušavaju da nametnu uslove uzgoja.
Kada “koka” prođe prvu hemijsku preradu i postane “čagra”, prerađuje se u “pastu” koja se u Kolumbiji prodaje za 800 dolara po kilogramu.
“Pastu” otkupljuju laboratorije za proizvodnju kokaina. Tamo prolazi proces kristalizacije i prerađuju je u “cigle” od kilograma čistog kokaina, koje se transportiraju na sabirna mjesta.
Kolumbijska mafija prebacuje ih u glavne luke za transport u Meksiko.
“Cigla” čistog kokaina u Kolumbiji vrijedi 2.147 dolara.
Glavna luka za ukrcavanje kokaina je Buenaventura, najopasniji grad u Kolumbiji, koji kontrolišu “Urabenjosi” – pravojska narko mafije sa sjevera zemlje.
Na američkoj granici cijena kokaini “skače” čak za 17 puta! Onog trenutka kada narkokarteli uspiju da prebace pošiljke kokaina preko granice SAD, njihov biznis ispunjava plan profitabilnosti.
“Cigla” čistog kokaina koju su platili 2.000 dolara u SAD dolara dostiže cijenu od 34.700 dolara.
U New Yorku “cigla” kokaina vrijedi 120.000 dolara, jer se u “epicentru” prodaje kokain prerađuje, razrjeđuje i odmah ide u maloprodaju, bez dodatnih troškova i rizika transporta.
U SAD se droga prebacuje cijelom lancu ljudi koji se brinu za transport, skladišta, kamione i dilersku mrežu. Iako svi uzimaju dio zarade – oni ne znaju ko su distributeri.
Da bi zakomplikovali posao policiji i osigurali manevarski prostor, Meksikanci namjerno organizuju višestruku preprodaju i lance posrednika koji se preklapaju.
Istražiocima je zato gotovo nemoguće da identifikuju tačan trag pošiljki.
Kako je navedeno u knjizi, kokain kartelima donosi ukupno 150.000 posto profita. Od toga, promet i distribucija kokaina meksičkim kriminalcima donese 6.000 posto profita.
Radi se o najprofitabilnijem biznisu na planeti.
Meksički karteli upravljaju narudžbama kokaina u Kolumbiji preko svojih izaslanika. Kolumbijci im dostavljaju drogu u Meksiko, Panamu i Honduras.
Pošto kontrolišu proizvodnju, Kolumbijci mogu da regulišu cijenu droge na globalnom tržištu slično kao što OPEC može da kontroliše cijenu nafte.
Najveći problem meksičkog narkobiznisa je stalna borba s Kolumbijcima za kontrolu ponude i potražnje.
Meksikanci kao distributeri pokušavaju da kontrolišu i proizvodnju, a Kolumbijci kao proizvođači pokušavaju da nametnu uslove po kojima će Meksikanci prodavati drogu.
Meksički karteli kokain iz Centralne Amerike prebacuju brodovima, podmornicama i manjim avionima, uglavnom “cesnama” koje u SAD kupuju za 50.000 dolara.
