U poljskim šumama nalaze se ostaci ozloglašenoe Hitlerove „Vučije jazbine“. To je sada turistička atrakcija. Tamo je planiran rat, i tamo je fon Štaufenberg izvršio čuveni neuspjeli atentat na „firera“.

Što se više približavamo, šuma je sve gušća. Ovo područje u Poljskoj, do kraja Drugog svjetskog rata bila je najistočnija pokrajina njemačkog rajha – istočna Pruska. Adolf Hitler je naredio da se tu sagradi utvrđenje za njega i njegov štab pod nazivom: Volfšance, „Vučja jazbina” – u šumi, blizu grada Ketžin, nekada Rastenburg.

„Ime ovog kompleksa potiče od reči ‘Adolf’, što na staronjemačkom jeziku znači plemeniti vuk”, kaže turistički vodič Lukas Polubinski. Hitleru se to svidjelo, pa je Volf (vuk) postalo i njegovo kodno ime.

DW

DW

DW

DW

DW

DW

DW

Hitler je u Vučijoj jazbini proveo više od 830 dana. Tokom Drugog svjetskog rata nigdje nije duže boravio.

Saznajem da je Hitler izabrao lokaciju u Istočnoj Pruskoj ne samo zbog dobre kamuflaže, već prije svega zato što nije bila daleko od ruske granice: upravo je odavde 22. juna 1941. naredio da se napadne Sovjetski Savez. Od tada je „Vučija jazbina” bio njegov glavni štab.

Ogroman kompleks

Hermetički zatvoren i dobro čuvan kompleks izgrađen je najvjerovatnije 1940. na oko 2,5 kvadratnih kilometara.

To utvrđenju je trebalo da bude neosvojivo – sa oko 50 bunkera, 70 kasarni, dva aerodroma, željezničkom stanicom i sistemima protivvazudšne odbrane (FLAK).

Oko 2.000 lica, vojnog i civilnog osoblja bilo je trajno smješteno u „Vučjoj jazbini”.

Hitler, njegov sekretar Martin Borman i maršal Herman Gering imali su svoje privatne bunkere. Zidovi ovog betonskog kolosa bili su debeli između pet i sedam metara. Stanare su štitila tri strogo čuvane zabranjene zone, bezbrojna stražarska mjesta i minsko polje dužine deset i širine 150 metara.

Njegov štab bio je savršeno kamufliran i nije se mogao razaznati iz vazduha. Ogromna stabla i mreže skrivale su kompleks.

„Ako nešto simbolično može prikazati tadašnju situaciju, onda je to ovaj bunker koji spolja podsjeća na grobnicu poput onih u starom Egiptu”, citira Polubinski Hitlerovog omiljenog arhitektu Alberta Špera.

„Hitler je živio, radio i spavao u ovoj grobnici. Činilo se kao da su ga sedam metara debeli betonski zidovi i u prenesenom smislu odvajali od spoljnog svijeta, držeći ga zatvorenim u njegovom ludilu.”

Čak i danas, 80 godina kasnije, osjeća se duh onog mračnog vremena u kojem su Hitler i njegovi generali i maršali planirali ne samo svoje vojne pohode, već i genocid nad Jevrejima.

Fon Štaufenberg

Nekoliko koraka od ulaza u Vučiju jazbinu nailazim na spomen ploču sa imenom Klaus Šenk Graf fon Štaufenberg. Ovaj pukovnik njemačke vojske je 20. jula 1944. pokušao da ubije Hitlera. Atentat bombom nije uspeo.

Opširnije na portalu DW-a.

Program N1 televizije možete pratiti UŽIVO na ovom linku kao i putem aplikacija za Android|iPhone/iPad