Ustavni sud Bosne i Hercegovine donio je presudu u korist apelanta Predraga Ogrizovića nakon što je utvrđena povreda Evropske konvencije o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda.
Također, Ustavni sud BiH je u presudi naložio Vladi Tuzlanskog kantona da Ogrizoviću u roku od tri mjeseca isplati iznos od 3.500 KM na ime naknade nematerijalne štete zbog utvrđene povrede ustavnih prava.
Naime, Ogrizović koji je trenutno smješten u Javnoj ustanovi Zavod za zbrinjavanje mentalno-invalidnih lica “Drin” Fojnica, podnio je 29. januara 2016. godine apelaciju Ustavnom sudu Bosne i Hercegovine radi smještaja u Zavod iz kojeg želi izaći.
VEZANE VIJESTI
On je do 1991. godine više puta bio na liječenju u Psihijatrijskoj bolnici u Zagrebu. U toku tih liječenja apelantu je uspostavljena dijagnoza “Psyhozis akuta, Retardatio mentalis – lakog stepena, Organska cerebralna disfunkcija, Socijalna maladaptacija”.
Rješavajući po zahtjevu apelantove majke Borke Ogrizović radi smještaja apelanta u ustanovu socijalne zaštite, Centar za socijalni rad je donio Odluku od 12. septembra 1991. godine kojom se apelant upućuje na smještaj u Zavod.
Uslijedilo je rješenje Centra za socijalni 18. marta 2009. godine kojim je određeno je da se Ogrizović stavlja pod neposredno starateljstvo organa starateljstva Centra za socijalni rad. Za staraoca apelantu je imenovana Zumreta Atlić, uposlenica ovog Centra za socijalni rad, radi zaštite njegovih prava i interesa.
Postupajući u vanparničnom postupku, Općinski sud u Tuzli donio je rješenje 24. marta 2009. godine, kojim je apelantu u potpunosti oduzeta poslovna sposobnost. U obrazloženju rješenja Općinski sud je naveo da su tokom postupka provedeni dokazi uvidom u medicinsku dokumentaciju na ime apelanta i drugi dokazi materijalne prirode preciznije navedeni u obrazloženju rješenja, te da je na osnovu nalaza i mišljenja vještaka neuropshijatrije dr. Omera Ćemalovića od 4. marta 2008. godine sud utvrdio da je kod apelanta dijagnosticirana “laka mentalna retardacija sa psihotičnim dekompenzacijama te da nije sposoban za samostalno privređivanje i život i da mu je zbog oštećenja psihičkih funkcija neophodan nadzor”.
Ogrizović je u apelaciji naveo da je bez svoje volje smješten u Zavod i da bi želio izaći iz Zavoda te predložio da Ustavni sud naredi njegovo puštanje iz Zavoda. Apelant je zatražio da mu Ustavni sud dosudi “odštetu u visini od tri i po hiljade KM”.
Iz Centra za socijalni rad bili su mišljenja da je u apelantovom interesu da trajno ostane u Zavodu jer nema srodnika koji bi ga prihvatili i brinuli o njemu nakon što mu je majka umrla 9. juna 2003. godine.
Zavod je naveo da je na zahtjev apelantove majke, a po odluci Stručnog tima Centra za socijalni rad, apelant smješten u Zavod 12. septembra 1991. godine, te da je od tada do 2013. godine boravio na odjeljenju gdje je podrška drugih osoba u svakodnevnim aktivnostima neophodna. Tokom 2013. godine premješten je na odjeljenje sa minimalnom podrškom osoblja. Zavod je istakao da je apelant “osoba neracionalnih zahtjeva, neusklađenog logičkog razmišljanja i shvatanja. Pokazuje interes prema socijalnim kontaktima. Povodljiv je. U održavanju lične higijene potreban nadzor.”
Ustavni sud je u zaključku u konkretnom slučaju utvrdio postojanje kršenja prava iz Ustava Bosne i Hercegovine i Evropske konvencije, budući da prilikom apelantovog smještaja i boravka u Zavodu nisu ispoštovani suštinski proceduralni propisi i pravila Zakona o zaštiti lica s duševnim smetnjama.
N1 pratite putem aplikacija za Android | iPhone/iPad i društvenih mreža Twitter | Facebook.
