Haški tribunal potvrdio je prvostepenu presudu Valentinu Ćoriću. On je tada osuđen na 16 godina zatvora.
Uskoro opširnije…
Podsjećamo, u sažetku prvostepene presude pročitano je da je Valentin Ćorić u periodu od juna 1992. do 10. novembra 1993. u svom svojstvu načelnika Uprave vojne policije imao velike ovlasti de iure i de facto nad svim jedinicama Vojne policije u HVO-u. Konkretno, Valentin Ćorić je rukovodio i komandovao jedinicama Vojne policije i imao je nadležnost nad njihovim predpočinjavanjem u borbenim akcijama. Imao je ovlasti da učestvuje u borbi protiv kriminala u HVO-u. Bio je nadležan za kontrolisanje protoka osoba i roba na teritoriji Herceg-Bosne, pa tako i konvoja s humanitarnom pomoći. I konačno, raspolagao je važnim ovlastima nad funkcionisanjem mreže zatočeničkih centara HVO-a. Od trenutka kada je Valentin Ćorić 10. novembra 1993. imenovan za ministra unutarnjih poslova, bio je i dalje u mogućnosti da se bori protiv kriminaliteta u HVO-u i u dodatnoj je mjeri bio nadležan za kontrolisanje slobode kretanja osoba i roba na teritoriji Herceg-Bosne, pa tako i konvoja s humanitarnom pomoći.
U okviru svojih funkcija Valentin Ćorić je svjesno angažovao jedinice Vojne policije u operacijama deložiranja u opštini Gornji Vakuf u januaru 1993., opštinama Stolac i Čapljina tokom ljeta 1993., te u Mostaru u razdoblju od maja do oktobra 1993. Time je omogućio hapšenje i potom zatočavanje Muslimana u tim opštinama i doprinio počinjenju za vrijeme tih operacija zločina koje sam već opisao.
Valentin Ćorić je do 10. novembra 1993. igrao ključnu ulogu u funkcionisanju mreže zatočeničkih centara HVO-a. Doprinio je držanju hiljada Muslimana u zatočeništvu pod teškim uslovima, tokom kojeg su ti ljudi premlaćivani, zlostavljani i ponižavani.
Redovno je nalagao ili dopuštao da se oni koriste za obavljanje radova na liniji fronta. Osim toga, uprkos alarmantnim informacijama koje je dobivao, Valentin Ćorić ništa nije preduzeo da bi spriječio da se zatočenici s Heliodroma šalju na liniju fronta kako bi tamo radili, pri čemu su mnogi od njih ubijeni ili ranjeni. U avgustu 1993. Ćorić je naredio prisilni odlazak muslimanskih snaga iz opštine Ljubuški na teritoriji BiH, naloživši njihovo oslobađanje pod uslovom da zajedno sa svojim porodicama napuste to područje i preko Hrvatske odu u inostranstvo.
Većina u Vijeću, koje nije jednoglasno u vezi s oblikom odgovornosti, uvjerila se van razumne sumnje da je Valentin Ćorić u značajnoj mjeri doprinio udruženomzločinačkom poduhvatu. Iz njegovog doprinosa, između ostalog, slijedi da je on imao namjeru ostvariti zajednički zločinački cilj da se protjera muslimansko stanovništvo i da se počine već ranije navedeni zločini kako bi se taj cilj sproveo. Vijeće na koncu ocjenjuje da je na osnovi svog doprinosa ostvarivanju zajedničkog zločinačkog cilja i svog poznavanja činjenica Valentin Ćorić mogao razumno predvidjeti da će u januaru 1993. tokom operacija deložiranja u opštini Gornji Vakuf biti počinjena djela krađe; da će od početka maja 1993. u operacijama deložiranja u zapadnom Mostaru biti počinjena seksualna zlostavljanja i djela krađe; te da će u avgustu 1993. uslijed zlostavljanja u zatvoru Dretelj neki od zatočenika preminuti. On je prihvatio i preuzeo rizik da bi ti zločini mogli biti počinjeni.
