Šta je februar (ne)zadovoljnim građanima BiH?

Bosna i Hercegovina je zemlja godinama opterećena nezadovoljstvom, zahtjevima i molbama. Građani mole (vlast) za zarađene plate, zdravstveno osiguranje, penzije, radna mjesta, reviziju privatizacije, ukidanje sive ekonomije, nezavisno pravosuđe, oduzimanje nelegalno stečene imovine, obračun sa korupcijom... Spisak je dug.

Zbog dugog spiska molbi i isto toliko dugačkih redova ispred narodnih kuhinja i uništenih gigantskih preduzeća, građanske molbe prerastu u zahtjeve. A zahtjevi nezadovoljnih u okupljanja – u Brezi, Olovu, Kaknju, Gacku, Rudom, Derventi, Zenici, Tuzli, Livnu, Sarajevu, Mostaru, Bihaću... I spisak gradova je dug, kao i sela u kojima godinama nakon rata nema vode i struje.

No, bilo je vatre.  Jednog sedmog februara, tačnije tog datuma 2014. godine zapaljene su kantonalne i državne instutucije u nekoliko gradova Bosne i Hercegovine.  Da li je vatra svojim crnim dimom ukaljala masovnu ogorčenost, nezadovoljstvo, zahtjeve i molbe građana? Jeste. Toliko da je nedovoljno molbi udovoljeno i zahtjeva ispunjeno. Bili oni realni ili mediokritetski usmjereni, jedno je sigurno – nezadovoljstvo, molbe i zahtjevi građana jednako su proporcionalni društvu u kojem su nastali.

Zato se slične molbe u Bosni i Hercegovini mole i danas. Osim što je čudan, februar je u ovim krajevima hladan i neobično iscrpljujući mjesec. Bez neprijateljske vatre 7. februara 2015. godine građani su pištaljke stavili u džep, a tranparente i kartone pod mišku. Neki su otišli svojoj kući, a neki u izbjegličku sobu.

"Buđav lebac" poznata je pjesma onima koji su je čuli, a gorak svima koji ga jedu.

Šta je građanima februar, a šta su februaru građani? Istorija će znati odgovor. Iz ove perspektive februar u Bosni i Hercegovini, čini se, nije revolucionaran mjesec.