Na današnji dan 1995. godine kod ulaza u Gradsku tržnicu na Markalama ubijeno je 43 Sarajlija, dok ih je 84 lakše i teže ranjeno.

Minobacačka granata ispaljena iz pravca Trebevića, eksplodirala je kod sjevernog ulaza u sarajevsku Gradsku tržnicu. Time su srpske vojne, policijske i paravojne formacije na današnji dan prije 29 godina počinile još jedan u nizu zločina u ratu vođenom u Bosni i Hercegovini od 1992. do potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma u novembru 1995. godine.

Centralna gradska pijaca, za vrijeme opsade, predstavljala je jednu od rijetkih lokacija gdje je bilo moguće nabaviti hranu. Tako su i tog 28. avgusta 1995. Markale bile mjesto koje je mnogima značilo opstanak. U 11 sati začulo se pet snažnih detonacija, a Markale su doživjele gorku sudbinu.

Nakon masakra kod Gradske tržnice, uslijedila je prva vojna intervencija NATO-a. Vojno-političko rukovodstvo Srba prisiljeno je na deblokadu Sarajeva i povlačenje artiljerije s položaja oko glavnog grada BiH.

Srpska strana nikada nije preuzela odgovornost za masakr koji se dogodio 28. avgusta 1995. Tvrdili su da iza tog napada stoji Armija RBIH. No, činjenice koje su iznesene i pred Haškim tribunalom nepobitno su ih demantirale.

Stručnjaci koji su kasnije svjedočili u haškim procesima, potvrdili su da je granata ispaljena na Markale, ispaljenja s položaja Vojske Republike Srpske Jedan od svjedoka optužbe, bivši član UNPROFOR-a u BiH, David Harland, izjavio je na suđenju Radovanu Karadžiću da za komandu UNPROFOR-a u Sarajevu “nije bilo dileme”.

“Tadašnji komandant UNPROFOR-a, britanski general, Rupert Smit, namjerno je izjavio da “nije jasno” odakle je granata ispaljena da bi dobio vrijeme za izvlačenje vojnika UNPROFOR-a sa srpskih teritorija, prije masovnih udara avijacije NATO-a na položaje Vojske Republike Srpske oko Sarajeva On je ocijenio da je ta taktička izjava generala Smita ‘doprinijela mitu da je možda neko drugi ispalio granatu’ na Markale, a ne Vojska Republike Srpske”, svjedočio je Harland.

No, sve navedeno nije spriječilo srbijanske analitičare da i dalje tvrde kako iza Markala stoji Armija RBiH.

U zločinu koji se dogodio na sjevernom ulazu u sarajevsku Gradsku tržnicu 28. augusta 1995. godine, pred sam kraj rata u BiH, smrtno su stradali: Omer Ajanović, Hidajet Alić, Salko Alić, Zeno Bašević, Husein Baktašević, Sevda Brkan-Kruščica, Vera Brutus-Đukić, Halida Cepić, Paša Crnčalo, Mejra Cocalić, Razija Čolić, Esad Čoranbegić, Dario Dlouhi, Salko Duraković, Alija Dževlan, Najla Fazlić, Rijad Garbo, Ibrahim Hajvaz, Meho Herceglić, Jasmina Hodžić, Hajrudin Hozo, Jusuf Hašimbegović, Adnan Ibrahimagić, Ilija Karanović, Mesudija Kerović, Vehid Komar, Muhamed Kukić, Mirsad Kovačević, Hašim Kurtović, Ismet Klarić, Masija Lončar, Osman Mahmutović, Senad Muratović, Goran Poturković, Blaženka Smoljan, Hamid Smajlhodžić, Hajro Šatrović, Samir Topuzović, Hamza Tunović, Ajdin Vukotić, Sabaheta Vukotić, Meho Zećo i Narima Žiga.

Na Markale je godinu i po ranije, 5. februara 1994. godine također pala granata sa srpskih položaja oko tada opkoljenog Sarajeva i usmrtila 68, a ranila 144 osobe.

Za ratne zločine nad stanovnicima Sarajeva, uključujući i dva masakra na Markalama, Haški tribunal osudio je je visoke oficire Vojske Republike Srpske, Stanislava Galića na doživotni zatvor, a Dragomira Miloševića na 29 godina. Markale se spominju i u presudama Radovan Karadžiću i Ratku Mladiću, osuđenim na doživotni zatvor zbog genocida, ali i opsade Sarajeva.

Program N1 televizije možete pratiti UŽIVO na ovom linku kao i putem aplikacija za Android|iPhone/iPad