Nastavlja se saga zvana "urušena zgrada na Marijin Dvoru" koj je pod zaštitom države. Urušavanje je prouzrokovalo raspravu načelnika Općine Centar Srđana Mandića, gradonačelnice Sarajeva Benjamine Karić i člana Komisije za očuvanje i zaštitu nacionalnih spomenika BiH Frauka Kapidžića.

Priča se ukratko može ovako opisati – ko je kriv, niko nije kriv, ali neko je mogao poginuti prije desetak dana kad se dio, ove odavno oronule zgrade, obrušio. Sad je zgrada ograđna trakama, zatvorene su dvije saobraćajne trake i građani čekaj.

Srđan Mandić kaže da je za saniranje štete i uklanjane ove zgrade nadležnost federalnog nivou vlasti.

“Isključiva nadležnost je na federalnoj inspekciji i oni imaju nadležnost da reaguju. Čekaju signal iz Komisije za zaštitu nacionalnih spomenika BiH da se dogovore. Statika je u lošem stanju i nema se više šta konzervirati i treba se rušiti“, mišljenja je.

Kapidžić o urušavanju spomenika: Tu bi kvadrat stana bio preko 10.000 maraka

Objekat je u privatnom vlasništvu i pod zaštitom je države, a ingerencije ima federalni nivo vlasti.

“Vrlo precizno, onaj dan kada sam reagovao, najmanje se ticalo gradonačelnice. Reagovao sam jer još nema usvojenog regolucionog plana za ovaj dio grada, a to je nadložnost Gradske uprave”, kaže Mandić.

Dodaje kako član Komisije Faruk Kapidžić “spinuje javnost da on radi u korist nekog potencijalnog kupca i da želi srušiti tu zgradu da se tu gradi novi objekat”.

“On ne govori istinu, on kaže da ne spada u odluku urbanog istorijskog krajolika. Spada, i gospodin Kapidžić iz njemu poznatih razloga iznosi niz neistina. Urbani istorijski krajolik ide dole do ispod SCC-a , dole ispod bi se već moglo pričati. Vi ne možete na zgradu staviti klima uređaj, a da ne dobijete dozvolu federalnog ministarstva. Namjera Kapidžića i Komisije je da se naš rad onemogući“, rekao je Mandić i poručio da neće podnijeti ostavku.

Podsjećamo, Faruk Kapidžić je tokom gostovanja na N1 kazao koga smatra krivim što je pao dio zgrade.

“Kriv je vlasnik, Opština Centar i federalno ministarstvo. U svakom slučaju kriv je onaj ko ne provodi odluke o proglašenju nacionalnim spomenikom. Komisija na osnovu peticija i privremenih listi proglašava nacionalne spomenike. Tako je 2013. na red došla i stara Električna centrala, a 2015. postala je nacionalni spomenik kulture. I tada su se dale sve mjere zaštite. Kad se donese takav akt on se onda spušta na federalni nivo i oni su obavezni provoditi mjere. Ali kad je objekat urušen kao Električna centrala, u dobroj mjeri je propao, zbog toga su se morale provesti “hitne mjere zaštite”. One kad se propišu to se spušta i na lokalni nivo. Komisija više sa tim nema ništa, ona je donijela odluku, ali je ne može provoditi. Ta zgrada je na zemljištu izuzetne vrijednosti, tu bi kvadrat stana bio preko 10.000 maraka, tu je ogroman potencijal u smislu da se izvuku pare za nekog investitora. Kad je ova zgrada već proglašena nacionalnim spomenikom prodata je privatnom licu. Mi sa vlasništvom nemamo ništa. To je moglo po zakonu, ali je veće pitanje privatizacije državne imovine. Kad je privatnik ušao u posjed tog objekta on je postao faktor koji mora provoditi mjere zaštite, on prvi pa onda Opštine. Ako vlasnik ne provodi te mjere i ugrožava građana onda je to morala raditi Opština Centar i da trošak fakturiše vlasniku. Kad se radi o ogružavanju ljudi reaguje prvo najniži nivo, to je Opština. Suština je da niko nije preduzimao ništa i došlo je do pada zida. Ne znači da ako je pao zid da će se promijeniti odluka (da je Električna centrala nacionalni spomenik BiH). Oni su shvatili sad da će Komisija biti odgovorna zbog sigurnosti ljudi i da će zbog toga poništiti odluku, kako bi oni išli u realizaciju projekta“.