Protesti boraca, trudnica, porodica koji traže pravdu za najmilije. Ipak, kao najdestruktivniji građanski bunt ostaće upamćen onaj iz februara 2014. godine. Gorile su institucije širom Bosne i Hercegovine, u Sarajevu, Zenici, Tuzli i Mostaru.

Zbog učešća na februarskim protestima, nekolicina bh. građana je tražila i dobila azil u Inostranstvu. Među njima Bojan Svrdlin koji poručuje – ne bi ponovo isto.

“Suosjećam se sa ovim ljudima, koji ne rade, nemaju hljeba, nemaju djeci da daju marku za kifle ujutro. Zašto ne bismo izašli? 70.000 ljudi je u Sarajevu na birou, gdje su ti ljudi”, kaže Svrdlin, učesnik protesta u februaru 2014. godine za RSE.

Zvali su ga “lice protesta”. Bojana Svrdlina je tokom demonstracija privodila policija. Nakon protesta se u rodnom Sarajevu nije osjećao bezbjedno zbog čega je zatražio i dobio azil u Austriji.

“Šta se promijenilo? Toliko se promijenilo da smo morali da napustimo državu. Da tu represiju, to udbaško praćenje, njihove smicalice da eskiviramo. Čitava familija je dobila statuse i sada svi radimo, dijete ide u školu”, priča Svrdlin.

Iako vjeruje da su febuarski protesti donijeli promjenu, ne bi ponovo.

“Nikad više zato što sam vidio tokom tih protesta i poslije da su tu učestvovale razne političke stranke, razne nevledine organizacije koje su dobijale pare za učešće na protestima”, ističe Svrdlin.

A od tog febrarskog bh. ulice više ili manje potresali su brojni protesti. Protestovale su trudnice, željezničari, obespravljeni radnici u industriji, poljoprivrednici. Pa čak i političke partije u RS. Najdalje su otišli borci zahtjevajući borački dodatak kada su blokirali glavne saobraćajnice u FBiH.

Iako je razloga za nezadovoljstvo mnogo, građane BiH najčešće, nažalost, okupe tragedije. Tako su godinama unazad, organizovali velike skupove na kojima su tražili pravdu za tragično nastradale mladiće i djevojke. Editu i Selmu, Dženana Memića, Davida Dragičevića.