Djeca u Kantonu Sarajevo procjenila su da su iznadprosječno sretna u životu, navedeno je u rezultatima istraživanja o psihofizičkom zdravlju djece/učenika i nastavnika u školskoj 2021/2022. godini. Ipak, značajni procenti ukazuju na prisustvo depresivnosti, anksioznosti, i kod djece i nastavnika, te nezadovoljstva naučenim u školi.

Istraživanje je pokazalo da se djeca veoma malo druže uživo, tek 2 do 3 puta sedmično, da je kod značajnog procenta djece nivo koncentracije umjeren ili slab, da u najvećem procentu ne uče samostalno već uz pomoć roditelja, te da im izvori podrške uglavnom nisu pedagoške službe u školama -godinama kvantitativno potkapacitirane.

Naida Hota Muminović, ministrica za odgoj i obrazovanje Kantona Sarajevo kaže:

“Mi u novu školsku godinu ulazimo sa 77 psihologa u stručnim službama škola. Nećete naći obrazovni sistem ni u regiji koji se tako značajno približio pedagoškim standardima i normativima. Osim 77 psihologa mi naše stručne službe kapacitiramo i sa dodatnih 27 edukatora-rehabilitatora, sa 27 logopeda, sa 17 socijalnih radnika.”

Plan je da u narednim istraživanjima bude mjeren i i koeficijent sreće kod djece i nastavnika. Ovogodišnje pokazuje da je nezanemariv procenat djece vrtićkog ali i školskog uzrasta sa emocionalnim teškoćama.

Anela Hasanagić, doktorica nauka iz oblasti psihologije kaže:

“Sa emocionalnim poteškoćama imamo 13.9% djece kod koje možemo očekivati tu klinički značajnu sliku, prošle godine je taj postotak bio 13.7%”.

Zanimljivo je da su najmanje zadovoljni onim što nauče u školi, umjereno su zadovoljni napretkom u učenju, procjenili su da su iznadprosječno sretni u životu.

Na prezentaciji rezultata je istaknuto i da je prisutna najveća kriza u obrazovanju u posljednjih sto godina.

Amra Junuzović Kaljić, pedijatrica ističe:

“Umanjena motivacija, gubitak navike pisanja, nedostatak socijalne interakcije i strah od otuđenja. Naša mala djeca su na različite načine odgovorila na velike promjene koje su desile u njihovim životima. Kod male djece pretjerani plač ili iritacija, kod nekih povratak ponašanja koja su sa odrastanjem nestala – regresivna ponašanja, kao što je recimo noćno ili dnevno umokravanje, zatim zadržavanje stolice itd. Ne1zdrave prehrambene navike ili poremećaj spavanja, pretjerana briga ili tuga, iritabilnost ili eksplozivno ponašanje tinejdžera, loši trezultati u školi ili izbjegavanje škole.”

“Shodno uzrastu predlaže se dizajniranje kurseva, sekcija, radionica na temu zdrave ishrane, jer su prehrambene navike takođe poremećene, redovna tjelovežba u školama, sticanje navika pravilnog držanja tijela, sticanje navika umjerenog korištenja informatičkih sprava, jer smo se sreli sa fenomenom koji se zove ekranizam”, kaže Aida Pilav.

Remzija Šetić, psiholog dodaje:

“Vidimo da se za prosvjetne radnike najstresniji faktori odnose na materijalne kompenzacije, količinu posla koji trebaju da obave, previše posla i previše administracije, pritisak koji roditelji prave na nastavnike, nemogućnost participacije u donošenju zakona i akata koji se tiču njihovog rada, ali i činjenice da zbog nedostatka vremena ne mogu da se posvete dovoljno samim učenicima.”

Neophodnost učenja vještina suočavanja sa nepredviđenim životnim situacijama, jedan je od zaključaka istraživanja, a plan za narednu školsku godinu, uprkos procjeni starijih osnovaca i srednjoškolaca da su iznadprosječno sretni u životu, podsticanje interakcije sa pedagoškim službama.