Akademik Slobodan Remetić tvdi danas da su Srbi i njihov jezik posebno ugroženi na prostoru BiH gdje se na sve načine i sve agresivnije protežira i pokušava u međunarodne projekte uvesti "novozemaljski takozvani bosanski jezik".

“Nigde se kao na prostoru BiH ne juriša takvom žestinom na ukupnu srpsku jezičku i književnu baštinu. Prisvajaju se dela srpskih pisaca, otimaju se srednjovekovni spomenici. Na sve načine i sve agresivnije protežira se i pokušava u međunarodne projekte uvesti novozemaljski takozvani bosanski jezik, iza čijeg naziva stoje prozirni razlozi”, rekao je Remetić.

On je, obraćajući se u ime Akademije nauke i umjetnosti Republike Srpske /ANURS/ na svečanom skupu u Srpskoj akademiji nauka i umetnosti /SANU/ povodom proslave 20 godina od formiranja Odbora za standardizaciju srpskog jezika, naglasio da jezik i pismo dijele sudbinu naroda koji se njima služi.

Predsjednik Srpskog nacionalnog vijeća Milorad Pupovac rekao je da se srpski jezik u posljednjih 25 godina suočava sa okruženjem “svojevrsnih identitetskih jezika nastalih u procesu osamostaljivanja pojedinih naroda i država”.

Pupovac, koji je i član Odbora za standardizaciju srpskog jezika u Hrvatskoj, naglasio je da je snaga srpskog jezika, prema onome što se i u Hrvatskoj vidi, njegova otvorenost i komunikativnost.

On je, uporedivši Crnu Goru i Hrvatsku, naveo da je u Crnoj Gori veći broj onih koji se deklarišu da govore srpski jezik nego što je onih koji se izjašnjavaju kao Srbi, dok je u Hrvatskoj obrnuto.

“U Hrvatskoj je znatno više onih koji se izjašnjavaju kao Srbi, a tek, možda, 40 ili 50 odsto od tog broja kažu da govore srpskim jezikom. Moramo se posvetiti tome da proučimo kakve su to jezičke političke sredine u kojima Srbi žive i treba da razvijaju specifične procese standardizacije jezika. To bi trebalo da bude jedna od tema ovog odbora”, kaže Pupovac.

Predsjednik SANU-a Vladimir Kostić istakao je da je srpski jezik jedno od najkompetentnijih oružja koje Srbi imaju na svim prostorima gdje žive, ne samo zato što se na njemu ostvaruje kultura i komunikacija, već i zato što je u osnovi srpskog nacionalnog, etničkog i identitetskog korpusa.

Ministar kulture i informisanja Srbije Vladan Vukosavljević upozorio je da je upotreba ćirilice, pisma srpskog jezika, ugrožena, te napomenuo da je pismo živo onoliko koliko se koristi.

“Ako danas ne pokrenemo snažne korake u vezi sa zaštitom i afirmisanjem korišćenja ćirilice na svim mestima doći ćemo u situaciju da se nekog datuma u budućnosti neko probudi i konstatuje da ćirilice više nigde nema, osim u našoj svesti. To bi bio istorijski poraz ovog naroda”, upozorio je Vukosavljević.

On je naglasio da je jezik bez sumnje jedan od državotvornih elemenata i istakao da se poznavanje ćirilice ne dovodi u sumnju, ali da je upotreba upitna.

Vuskosavljević je rekao da je Ministarstvo kulture napravilo nacrt strategije kulturnog razvoja od 2017. do 2027. godine i da su primijećena su dva suštinska problema, a to su definisanje dimenzija srpske kulture i kulturnog prostora.

“Jasno smo naglasili da ono što važi za druge mora da važi i za Srbiju i njen narod. Srpski kulturni prostor je prostor na kojem je srpski narod tokom istorijskog trajanja ostavio nesumnjive tragove svog materijalnog i nematerijalnog kulturnog nasleđa”, naveo je Vukosavljević.

Ističući da se moraju razlikovati politički i kulturni prostor, on je napomenuo da na političkom prostoru vladaju ustav i zakon jedne države i ograničen je granicama te države, dok su kulturni prostori nešto živahnija kategorija – oni prevazilaze političke granice, prelaze u druge oblasti.

“Prema tome, srpski kulturni prostor uz izvesna uslovljavanja može da se posmatra kao prostor od Skadra i Drača, preko Dubrovnika, Rijeke i Trsta, pa i preko Beča, Sent Andreje, Arada, Temišvara i slično”, rekao je Vukosavljević.